Angie Thomas „The Hate U Give”
Nienawiść, którą dajesz” jest książką o bardzo trudnych sprawach, ale napisaną z myślą o nastolatkach. Mnóstwo tu muzycznych nawiązan
, emocji charakterystycznych dla pierwszych miłości, rozczarowań przyjaciółmi i problemów z rodzicami, którzy niczego przecież nie rozumieją. Te poważne sprawy spadają na Starr, ale nie czynią ją wcale dorosłą, ona próbuje się z nimi zmagać tak, jak próbowałaby to robić nastolatka. Czasem płacze, czasem krzyczy, przeklina i jest w tym bardzo szczera. Książka ta bardzo , przemówiła to do mnie, wzruszyła i skłoniła do refleksji. To było dla mnie wspaniałe przeżycie. Tyle głębi odkryłam w prostocie.
Nienawiść, którą dajesz w pełni zasługuje na wszelkie pochwały; to poruszająca opowieść, przeznaczona nie tylko dla Amerykanów, lecz dla nas wszystkich. Angie Thomas napisała książkę, która z jednej strony niesie niezwykle ważną lekcję, a z drugiej strony jest wciągająca i angażująca.
10/10
Sarah A. Denzil „Milczące dziecko”
„Milczące dziecko” to rewelacyjna powieść, która na długo pozostanie w moim sercu. Autorka opowiada w niej o stracie i odzyskiwaniu na nowo dziecka, i to mówi z punktu widzenia matki, której emocje bardzo dobrze opisała Sarah Denzell i być może dlatego tak bardzo wczułam się w rolę bohaterki ,gdyż sama jestem matką. Trudno mi bowiem wyobrazić sobie gdyby to moje dziecko zostało uprowadzone i po latach powróciło skrzywdzone, zbrukane, obce..
Historia przedstawiona przez autorkę jest bardzo ciekawa, zaskakująca, pozwala czytelnikowi zagłębić się w odczucia głównych bohaterów. Pozwoliła zrozumieć, że warto spojrzeć na drugiego człowieka z innej strony, ponieważ może ukrywać inna twarz, druga stronę swojej natury, w której czai się zło.
„Milczące dziecko” to bardzo dobra powieść godna uwagi, a autorka jest warta tego by sięgnąć po kolejne pozycje z jej półki.
7/10
B. A. Paris „Za zamkniętymi drzwiami”
B. A. Paris napisała powieść o skrajnie toksycznym związku, gdzie jedna strona, w tym przypadku mężczyzna, jest psychopatą i socjopatą. Żywi się strachem drugiej osoby. Napędza go stosowana wobec żony przemoc psychiczna. Odbieranie jej wolności (dosłownie!) i głodzenie daje mu dziką satysfakcję.
Temat oczywiście nie jest odkrywczy. Książek i filmów na ten temat powstało już przecież mnóstwo. Również dwutorowe prowadzenie akcji (przeszłość i teraźniejszość) jest rozwiązaniem dość powszechnym w literaturze tego gatunku.
„Za zamkniętymi drzwiami” to przerażająco prawdziwa historia. Uniwersalna. Realna. Możliwa we współczesnym świecie. Historia pełna emocji. Takie „idealne” pary przecież się zdarzają, a dramaty, często trwające latami, dzieją się za zamkniętymi drzwiami. I często nikt: ani rodzina, ani przyjaciele nie dostrzegają symptomów zła. A nawet jeśli coś ich niepokoi, „idealna” para szybko rozwiewa ich wątpliwości – ze strachu lub dla zachowania pozorów. Polecam nie tylko miłośnikom gatunku!
7/10